Mastning masalasi | Мастнинг масаласи
Бир сархуш Илёс ибн Муовия ҳазратларининг олдига келиб:
— Эй Илёс, бир оз узум есам, менга бирор зарарли таъсири бўладими? – деб сўрабди.
— Йўқ.
— Узумдан сўнг бир оз кулча ўти есам-чи?
— Ҳеч қандай зарари йўқ, ейишинг мумкин!.
— Буларнинг устидан бир миқдор сув ҳам ичсам, бўладими?
— Албатта!
Сархуш бу жавоблардан хурсанд бўлди:
— Бу санаб ўтганларим бирлашса, мукаммал шароб бўлади. Уларни ошқозонимнинг ичида бирлаштириш ҳаром бўлмайди-ю, ошқозонимга тушмасдан бирлаштириш нега ҳаром бўлар экан?
Илёс ибн Муовия кулимсиради, ердан бир ҳовуч тупроқ олиб сархушга савол берди:
— Сенга бу тупроқни отсам, бирор ерингга зарар етадими?
— Йўқ.
— Кетидан бир ҳовуч сув сепсам, жонинг оғрийдими?
— Йўқ.
— Сени мана шу ҳолда иссиқда кутдирсам, изтироб чекасанми?
— Йўқ.
Илёс ибн Муовия давом этди:
— Тупроқни, сувни, иссиқни бирлаштириб бошингга отсам.. қандай бўларкин?
Сархуш бу сўзларни эшитгани заҳоти икки қўли билан бошини ушлаб бақира бошлади:
— Вой бошим, вой бошим!
— Бошингга ғишт отмаган бўлсам, нега бақирасан?
— Ғишт отмадинг, лекин айтганларинг бошимга ғиштдан-да оғир зарба берди!
Зебинисо Раҳматова тайёрлади.
«Ҳидоят» журналининг 2002 йил 4-сонидан олинди.
{$ noItemsMessage $}